W ciągu ostatniej dekady świat bankowości offshore zmienił się niebotycznie. Zagraniczne banki, kojarzące się z ukrywaniem pieniędzy przez bardzo zamożnych, stały się dostępne praktycznie dla każdego. Jednocześnie systemy raportowania sprawiły, że tajemnica bankowa przestała istnieć. Jednym z takich systemów jest CRS, czyli Common Reporting Standard do którego należy już większość krajów. CRS to automatyczna wymiana informacji finansowych pomiędzy krajami. Banki przekazują informacje o kontach bankowych i saldach urzędom skarbowym w krajach rezydencji podatkowej właścicieli kont. Większość krajów jest częścią systemu, ale konto bez CRS jest nadal możliwe.
Jak działa CRS?
CRS jest odpowiednikiem amerykańskiego FACTA. W ramach CRS banki i inne instytucje muszą monitorować rezydencję podatkową swoich klientów i przekazywać informacje do urzędów skarbowych w krajach ich rezydencji. CRS dotyczy zarówno osób fizycznych jak i podmiotów, dla których prowadzone są rachunki finansowe.
Jakie informacje są przekazywane w ramach CRS?
Instytucje finansowe są zobowiązane przekazać organom podatkowym informacje o wszystkich rachunkach raportowanych. Obejmuje to m.in. konta powiernicze lub depozytowe, udziały w kapitale lub zyskach spółki będącej instytucją finansową czy pieniężne umowy ubezpieczenia.
Dane, które przekazują banki to:
- Informacje dotyczące posiadacza rachunku. Będzie to imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia osoby fizycznej, a w przypadku podmiotu jego nazwę lub firmę. Także adres (zamieszkania bądź siedziby) oraz numer identyfikacji podatkowej.
- Informacje o beneficjencie rzeczywistym oraz tzw. controlling person. W przypadku spółek, banki będzie interesował tzw. beneficjent rzeczywisty. Jest to osoba fizyczna, będąca udziałowcem tej spółki i posiadającym więcej niż 25% głosów. Jego dane będą raportowane do państwa rezydencji podatkowej.
- Informacje o rachunku. W tym numer rachunku i saldo rachunku lub jego wartość ustaloną na koniec roku. Rok zazwyczaj jest kalendarzowy lub innego okresu sprawozdawczego. W różnych krajach okresy raportowania mogą przypadać na inny termin).
Dla kogo konto bez CRS?
Dla wielu osób, systemy takie jak CRS są przesadą ze strony rządów, które chcą mieć wgląd we wszystkie dane podatników, a przy tym automatycznie postrzegają osoby korzystające z bankowości offshore jako przestępców. Posiadanie konta za granicą, którego saldo jest raportowane co roku do lokalnego urzędu skarbowego, naraża ich na konieczność tłumaczenie się lub udowadnia legalności posiadanych środków. Może to być uciążliwe i czasochłonne, szczególnie jeśli mieszka się w kraju, w którym urzędy lubią utrudniać życie podatnikom. Część osób szuka konta bez CRS, aby zapewnić sobie prywatność, część uważa się za cyfrowych nomadów niemieszkających nigdzie i nie chcą być częścią takich regulacji.
Czy jest możliwe konto bez CRS?
Automatycznego raportowania można uniknąć na kilka sposobów. Można zostać rezydentem kraju, w którym urzędy nie otrzymują raportów w ramach CRS i wówczas system nas nie obowiązuje. Można także założyć konto bankowe w kraju, który nie wprowadził standardu CRS. Choć większość państw jest częścią CRS, pozostała niewielka liczba, która nie wprowadziła tego systemu. Przykładem jest Gruzja, USA, Puerto Rico, Ukraina, Kambodża. Banki w tych krajach nie są zobowiązane do przekazywania danych o kontach należących do nierezydentów.
Zmiana rezydencji podatkowej osoby, jest bardziej czasochłonna niż założenie konta poza CRS, ale niewątpliwą korzyścią jest wówczas także pozbycie się innych obciążeń podatkowych z kraju dotychczasowej rezydencji.
W przypadku kont firmowych możliwe jest zwiększenie liczby udziałowców, tak aby żaden z nich nie miał 25% udziałów. Banki muszą raportować w ramach CRS dane rzeczywistych beneficjentów kont, co w przypadku kont spółek, będzie oznaczać osoby fizyczne posiadające co najmniej 25% udziałów.
Zakładając spółkę np. w Delaware w USA oraz konto bankowe, jest się poza zasięgiem CRS.
Warto pamiętać też o tym, że banki wysyłają raporty jednego dnia w roku. W przypadku wielu banków jest to 31 grudnia. Jeśli klient dokona transferu środków przed datą raportowania, saldo raportowane wyniesie zero. Także CRS nie obejmuje firmowych rachunków bankowych założonych przed wprowadzeniem CRS w danym kraju.
Kraje, które wprowadziły CRS:
Andora, Antigua i Barbuda, Aruba, Australia, Austria, Bahamy, Bahrajn, Barbados, Belize, Brazylia, Brunei, Kanada, Chile, Chiny, Wyspy Cooka, Kostaryka, Curaçao, Dominika, Ghana, Grenada, Hong Kong, Indonezja, Izrael, Japonia, Kuwejt, Liban, Wyspy Marshalla, Makao, Malezja, Mauritius, Monako, Nauru, Nowa Zelandia, Niue Panama, Katar, Rosja, Saint Kitts i Nevis, Samoa, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Arabia Saudyjska, Singapur, Saint Maarten, Szwajcaria, Trynidadu i Tobago, Turcja, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Urugwaj, Vanuatu.
Anguilla, Argentyna, Belgia, Bermudy, BVI, Bułgaria, Francja, Finlandia, Gibraltar, Grecja, Grenlandia, Guernsey, Niemcy, Kajmany, Kolumbia, Chorwacja, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Wyspy Owcze, Węgry, Islandia, Indie, Irlandia, Wyspa Man, Włochy, Jersey, Korea, Łotwa, Liechtenstein, Litwa, Luksemburg, Malta, Meksyk, Montserrat, Holandia, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, San Marino, Seszele, Słowacja, Słowenia, RPA, Hiszpania, Szwecja, W. Turks i Caicos, Wielka Brytania.
Sprawdź: Sześć polecanych państwa poza systemem Common Reporting Standard (stan na wrzesień 2023 r.)