Podatek u źródła (z ang. Withholding Tax) to specyficzna forma podatku CIT. W artykule wyjaśnimy, kogo dotyczy, kiedy się go nalicza i ile wynosi jego stawka. Teorię zilustrujemy także praktycznymi przykładami z życia przedsiębiorców.
Podatek WHT to zryczałtowany podatek dochodowy (od osób prawnych i od osób fizycznych) od dokonywanych za granicą płatności z tytułu odsetek, należności licencyjnych, dywidend oraz zakupu szeroko rozumianych usług niematerialnych.
Kto odprowadza podatek u źródła?
Mianem podatku u źródła określa się podatek pobierany od wskazanych przez prawo dochodów uzyskiwanych w Polsce przez osoby i inne podmioty mające status nierezydentów. W określonych okolicznościach pobiera się go także od rezydentów.
Choć podatnikiem jest odbiorca wpłaty, płatnikiem podatku jest firma, która dokonuje płatności. Obowiązkiem płatnika jest wyliczenie kwoty podatku, pobranie jej od podatnika i przekazanie fiskusowi. Kwota, która trafi do podatnika, jest więc kwotą netto, pomniejszoną o wartość podatku.
Kiedy nalicza się podatek WHT?
Podatkiem WHT opodatkowane są wychodzące z kraju przelewy transgraniczne (realizowane pomiędzy bankami w państwach UE), wynikające z odsetek, należności licencyjnych, dywidend czy wybranych usług niematerialnych. WHT pobierają i odprowadzają polskie firmy wypłacające należności na rzecz podmiotów zagranicznych.
Zobacz także: Jak wejść na rynek amerykański? Prawo i podatki dla nowych spółek LCC [e-book]
W zakresie CIT-u opodatkowaniu podatkiem u źródła podlegają:
- przychody uzyskiwane przez nierezydentów w szczególności z tytułu: odsetek, praw autorskich i praw pokrewnych, opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej, sportowej, doradczej, księgowej, a także z tytułu niektórych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej;
- przychody uzyskiwane zarówno przez rezydentów, jak i nierezydentów, przychody z tytułu dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, które mają siedzibę lub zarząd w Polsce.
W zakresie PIT-u opodatkowaniu podlegają:
- przychody uzyskiwane przez nierezydentów dochody z żeglugi morskiej, żeglugi śródlądowej i transportu lotniczego, dywidendy i inne dochody z udziału w zyskach osób prawnych, odsetki, należności licencyjne, dochód z wykonywania wolnych zawodów, wynagrodzenie dyrektorów, dochód z działalności artystycznej lub sportowej, dochód z emerytury lub renty i innych podobnych świadczeń.
Podatkiem od źródła objęte są więc m.in.:
- koszty licencji na programy komputerowe (wyjątkiem są jedynie licencje kupowane nabywane przez podatników — end userów);
- koszty okołokredytowe: prowizje za zorganizowanie finansowania, czy prowizje za obsługę umowy na finansowanie;
- koszty praw autorskich, praw do projektów i znaków towarowych;
- koszty użytkowania urządzeń przemysłowych, np. środków transportu;
- koszty know-how;
- koszty usług doradczych, księgowych, prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, gwarancji i poręczeń.
Przykład.
Firma Marka realizuje kampanie reklamowe Adwords płacąc irlandzkiej spółce Google . W takim modelu polski podmiot kupuje więc od podmiotu zagranicznego (w tym przypadku — irlandzkiego) usługi reklamowe. Obowiązkiem mężczyzny jest więc pobranie podatku u źródła od irlandzkiej spółki oraz przekazanie go do polskiej skarbówki, chyba, że otrzyma certyfikat rezydencji Google wskazujący, że jest to spółka z rezydencją poza Polską.
Stawki podatku u źródła
Polacy, realizujący przelewy transgraniczne wynikające z odsetek, należności licencyjnych, dywidend czy wybranych usług niematerialnych są zobowiązani do poboru podatku WHT według trzech stawek:
Zobacz także: Ulga abolicyjna: jak nadal wykorzystywać korzystne rozwiązania podatkowe? Zakładając spółkę na Cyprze
- 10% (transport morski lub lotniczy);
- 19% (dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych);
- 20% (odsetki, licencje, usługi niematerialne, usługi widowiskowe).
Podatek u źródła – zwolnienia i ulgi
W przypadku podatników, którzy nie przekraczają limitu 2 mln przychodu, podatku u źródła, pozwalają uniknąć umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawarte między Polską a innymi krajami UE. W takich okolicznościach niezbędne jest jedynie udowodnienie, że kontrahent jest obcym rezydentem podatkowym, np. poprzez dostarczenie certyfikatu rezydencji podatkowej.
Jak wynika z informacji opublikowanych na stronie podatki.gov.pl nawet po przekroczeniu ww. kwoty (2 mln zł w roku podatkowym w stosunku do jednego podatnika), może nadal stosować zwolnienia bądź stawkę z umowy międzynarodowej. Warunkiem jest złożenie oświadczenia WH-OSC (w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych) lub WH-OSP (w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych). Taki dokument powinien zawierać informacje, że płatnik:
- dysponuje wymaganymi prawem dokumentami, które pozwalają na zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
- po przeprowadzeniu weryfikacji – z zachowaniem należytej staranności – nie dysponuje wiedzą uzasadniającą przypuszczenie, że istnieją okoliczności, które wykluczają możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Dokument należy złożyć nie później niż w dniu wypłaty należności. Jeśli płatnik będzie realizował kolejne wypłaty, będzie on ważny do końca drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożył oświadczenie. W terminie do 7 dni po tym okresie jest zobowiązany także do złożenia oświadczenia, które potwierdzi spełnienie ww. przesłanek. W przypadku niedopełnienia tego obowiązku niezbędne będzie wpłacenie podatku powiększonego o odsetki za zwłokę.
Możliwość uniknięcia poboru podatku jest możliwa również po otrzymaniu indywidualnej opinii organów skarbowych, która potwierdzi właściwy status zagranicznego odbiorcy płatności z Polski.
Jak uzyskać zwrot pobranego podatku?
Podatnik, który uiścił podatek u źródła, będzie mógł wystąpić o jego zwrot. Aby tego dokonać, niezbędne będzie nie tylko złożenie wniosku i przygotowanie dodatkowych dokumentów, ale także spełnienie określonych prawem wymogów. Odbiorca płatności musi być uprawniony do zastosowania niższej stawki opodatkowania (kwestię tę określają zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) lub do pełnego zwolnienia z podatku (kwestię te określa dyrektywa UE). Pieniądze mogą zostać zwrócone nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy. Różnicę pomiędzy kwotą pobraną a kwotą należną będą mogli także odzyskać płatnicy, którzy przekroczyli 2 mln limit. Aby tego dokonać, muszą złożyć (wyłącznie elektronicznie) wniosek o zwrot podatku WH-WCZ (w zakresie CIT) albo WH-WPZ (w zakresie PIT).